Na horyzoncie ciągle widać było czarne żagle karaweli, tak samo jak od dwóch dni pogoni za uciekającym okrętem piratów. Po burzliwych wydarzeniach na platformie i opatrzeniu rannych załoga Rybki ruszyła za ofiarą. Okręt podwodny nie należał do najszybszych, za to na drugim statku turbiny przestały pracować i uciekająca jednostka mogła polegać tylko na swoich żaglach. Raz żaglowiec oddalał się od pogoni, lecz gdy tylko wiatr osłabł myśliwy nadrabiał stratę. Wyścig był wyrównany.
Zbliżali się do Masry, karawela płynęła kursem okrążającym od południa wyspę, jednocześnie jednak znalazła się w cieniu lądu i wiatr nie wiał już tak mocno w żagle. To była okazja by nadrobić odległość, a nawet ostatecznie unieruchomić jednostkę. Ale i batyskaf nie miał łatwo, od brzegu dzieliło ich zaledwie dwie mile morskie, a wody były płytsze, do tego często z dna wyrastały skały pokryte koralem. Manewrowanie pośród przeszkód nie było proste, mieli zaledwie dwadzieścia metrów i nie mogli zbytnio zanurzyć się bez ryzyka. Nawet czujniki nie były tak sprawne pośród raf. Do tego pojawiły się komplikacje:
-
Chyba jesteśmy śledzeni. - powiedziała Nadia wróżąc z Eteroskopu. Na ekranie miernika prócz licznych szumów migała biała kropka za ich rufą, była zbyt duża i stabilna jak na zakłócenie, i zbyt ruchliwa jak na rafę. -
Dwie mile za nami, długi na około 40 metrów, musiał płynąć blisko dna skoro dotąd go nie zauważyliśmy.
-
Czy próbowała wysłać nam jakiś sygnał?
- Nie, chwila... - spojrzenie na ekran -
... Torpedy! Okręt wystrzelił w naszą stronę torpedę, dopłynie za... dwie minuty . - nie tylko oni mieli dostęp do okrętów podwodnych, na wodach Masry był jeszcze jeden, większy, uzbrojony a co najgorsze o wiele bardziej agresywny.