| Wadim Szekow
Wadim dosiadł się do chłopaków, szczęśliwy, że mają okazję coś zjeść i pogadać. Tak się złożyło, że ja już nie mam rodziców. I tak o mnie nie dbali... Z resztą, co będę was zanudzał! Jestem z Archangielska, wzięli mnie do wojska jakiś czas przed wojną, bo sam nie chciałem - nie cierpiałem tych wszystkich ograniczeń. Wprawdzie wychowali mnie żołnierze, ale to były resztki pułku, sami weterani, każdy znał swoje miejsce. Moja rola w oddziale dotychczas wyglądała tak: wskazują mi cel do wysadzenia, ja tam się dostaję tak, że żaden Niemiec się nie skapnie i rozwalam. Eee, zostało jeszcze trochę? Spytał kończąc jedzenie. Popijając cieczą znalezioną w kubku stwierdził z krzywym uśniechem: Może jednak nie będzie tak źle... Pamiętajcie o tym ,że sami się tu zgłosiliśmy, he he
__________________
Nie chcę ukojenia, które mogłoby mi odebrać skruchę, nie pragnę uniesień, które wbiłyby mnie w pychę. Nie wszystko, co wzniosłe, jest święte, nie wszystko co słodkie - dobre, nie wszystko co upragnione - czyste, nie wszystko co drogie - miłe Bogu. |