| Aleks otworzył oczy. Czuł się jakby właśnie po raz drugi się narodził. Wbrew pozorom nie było to dziwne uczucie. Wszystko go bolało, było mu dziwnie ... zimno. Nie czekając na nic wyszedł z sarkofagu. To co zobaczył upewniło go tylko, że lot nie przebiegł zupełnie tak jak powinien. Statek był zmasakrowany, z dziur bił chłód, a Aleksowi było dość nieswojo. Szybko odnalazł ubranie ciśnięte koło sarkofagu i ubrał się. Całkiem dobrze zniosło 200 lat leżakowania. Rosjanin ... chociaż w sumie nie wiadomo czy teraz nie powinien nazywać się już Glieseninem, rozejrzał się za towarzyszami. Najwyraźniej wybudził się jako ostatni. Brakowało zresztą kilku "łóżek". Chcąc dowiedzieć się co działo się z resztą jego towarzyszy podróży wyszedł z czegoś co kiedyś było częścią statku z sarkofagami. Powietrze było dziwne. Oddychało się inaczej. Nie jak na ziemi, ale też dobrze. Po przywyknięciu do nowych warunków nie było zbytniej różnicy. Aleks wyjrzał na zewnątrz przez sporą dziurę. Wyglądało to jak pokryte śniegiem tropiki, lecz rośliny i ogólnie organizmy były inne. Inne. Dosłownie inne. Ich budowa może pozornie przypominała ziemskie, lecz jak już Aleks zauważył różniły się. Nie wychodząc z ruiny statku Aleks ruszył tam, skąd dochodziły go głosy załogi. Ci rozprawiali o tym co teraz zrobić. Awaria reaktora ewidentnie pokrzyżowała im plany. Nagle myśli Aleksandra powędrowały w inną stronę. W stronę butelki z przeźroczystym płynem i kiełbasy. Ziemskiej kiełbasy z rosyjskich zwierząt. Ciekawe swoją drogą, czy tutaj są jakieś zwierzęta. Teraz jednak było wiele ważniejszych spraw do omówienia niż jedzenie. Aleks dołączył do obradującej załogi.
__________________
Także tego |