Maksymilian tylko słuchał i kiwał głową mrucząc "tak". Musiał się spieszyć, to było bardzo ważne. Oj tak. Szybko i sprawnie jak na stalkera przystało. Raz dwa i będzie po strachu.
Poczekał parę sekund, potem sprawdził czy żaden wojskowy nie będzie go widział gdy wybiegnie i ruszył dzielnie. Ktoś pewnie go zauważył, ale jeśli tak się stało to darował sobie poinformowanie reszty żołnierzy. Mogli uznać, że po prostu jeden ze stalkerów stchórzył. Biegł więc jak najszybciej mógł. Prosto na wschód, tam gdzie była baza wojska.
Dostrzegł cel swojej podróży. Uzbrojony i opancerzony i z tego co wiedział Maks radziecki pojazd na gąsienicach.
Oczywiście teraz nie był on za bardzo zdolny do użytku. No bo gdyby był to rozjebałby całą wioskę w ciągu paru minut.
Przez cały czas Czergowski ciasno trzymał paczkę przyciskając ją do piersi. Teraz podłożył ładunek, upewnił się czy wszystko jest dobrze. Było bardzo ładnie, byłby z siebie zadowolony gdyby nie to, że mógł tego nie robić gdyby nie był takim idiotą. Do tego masa trupów.
Z rozżaleń wyrwał go krzyk żołnierza. Ktoś go spostrzegł. Szybko wyciągnął broń i dostrzegł paru wojsowych. Wystrzelił serię z MP5 i najwyraźniej zabił przedstawiciela wojsk. Schował się za pojazdem, chroniąc się przed ostrzałem. Przeładował i wyczekał moment w, którym przeciwnicy zaprzestali ognia, czy to z powodu przeładowania czy też czekali. Wychylił się i wystrzelił kolejny magazynek trafiając przynajmniej piątką kuli. Znów się schował przed kulami, przeładował i czekał na kolejną okazję.