Przyznam się, że czytałem tylko ostatnią wersję i poprzedni post Milly na wyrywki, więc mogę częściowo po niej powtarzać.
Po pierwsze: po myślniku stawiamy spację. Owszem, ale to akurat nic odkrywczego, bo stwiamy ją po każdym znaku przestankowym. Natomiast wyjątkowe jest to, że stawiamy też PRZED myślnikiem. Oczywiście tylko wtedy, gdy rzeczywiście pełni funkcję znaku przestankowego, czyli np. ludzie-wiewiórki (czy jakkolwiek) piszesz dobrze - bez spacji.
Cytat:
|
- Nazywam się Zbyszko z Bogdańca - powiedział młodzieniec i wyciągnął rękę. - Bardzo mi miło panią poznać.
|
Zwróć uwagę, że nie ma tu wielkiej litery. Proszę Milly o poprawienie mnie w razie czego, ale wydaje mi się, że w:
Cytat:
|
- Kim jesteś i co ja tu z tobą robię? - Spytałem.
|
też nie powinno być, mimo że jest pytajnik (możliwe że jego też nie powinno być, ale tak jest czytelniej moim zdaniem).
Buduj klimat formą. Początek tego fragmentu wygląda jak wyjęty z podręcznika. Ani trochę grozy. Krótkie zdania są do tego fajne, ale też bez przesady, bo wymuszają powtarzanie np. podmiotu.
Cytat:
|
Na ramieniu widniał tatuaż w kształcie czaszki przebitej na wylot długim nożem. Oznaczało to że był zabójca.
|
Cytat:
|
Na ramieniu widniał tatuaż w kształcie czaszki przebitej na wylot długim nożem - znak zabójców.
|
Cytat:
|
Na ramieniu widniał tatuaż w kształcie czaszki przebitej na wylot długim nożem. Serce we mnie zadrżało. "Zabójca" pomyślałem.
|
Nie nadużywaj słowa "nagle". Kojarz je z rzeczami dziejącymi się gwałtownie.
Cytat:
|
Nagle Drzewołaz zauważył ze się przebudziłem i spojrzał na mnie.
|
Cytat:
|
Nagle tuż przed sobą zobaczyłem wielkiego, włochatego pająka. Odskoczyłem ze strachu i obrzydzenia.
|
W drugim przypadku zobaczenie wiąże się z zaskoczeniem (i to nieprzyjemnym) i gwałtowną reakcją. W pierwszym jakoś nie widzę nic nagłego w tej scenie.
Cytat:
|
- Jestem Filon, uratowałem cię z płonącego miasta. – Po czym drzewołaz pokazał ręką ...
|
Po co?
Cytat:
|
Odparł Drzewołaz, po czym pokazał ręką ...
|
Tutaj ma to więcej sensu. Ale w Twoim wypadku wystarczy po myślniku zacząć od "Pokazał ręką".
Cytat:
|
Nagle w powietrze wystrzeliły miliony iskier, żarzyły się w powietrzu przez około dwadzieścia sekund. Po czym zmieniły się w srebrne kamyki i spadły na ziemie wybuchając jak dynamit.
|
Tutaj "nagle" ma jakieś uzasadnienie. "Około dwadzieścia sekund"? Mierzone zegarkiem? "Żarzyły się przez pół minuty". Znowu masz "po czym" na początku zdania (możliwe, że to moje osobiste zboczenie, ale źle to wygląda). Zamień kropkę na przecinek, albo użyj "potem". "spadły wybuchając" - mam problem z wyobrażeniem sobie tego. Jeśli używasz imiesłowu przysłówkowego współczesnego ("wybuchając") to mocno sugeruje jednoczesność zdarzeń. Może chodzi Ci o "spadłszy eksplodowały niczym dynamit"? Tutaj masz zdarzenia następujące po sobie (spadły i wybuchły). I przy okazji absolutnie nie możesz sobie pozwolić, używając narracji pierwszoosobowej na wykorzystanie słowa, którego nie zna Twoja postać, albo domniemani czytelnicy (nie my w naszym świecie, tylko Ci, dla których on to pisze). Więc z tego fragmentu wiemy, że w tym świecie dynamity są i to pewnie powszechne.
Błędów i powtórzen jest masa. O ile w poście do sesji może to przejdzie (z akcentem na może), o tyle w książce nie.
Ostatni fragment brzmi straszliwie beznamiętnie. Uzasadnione tylko jeżeli postać na codzień jest przez squiskie wojska (przymiotnik małą literą) ścigana, a wskakiwanie na pędzący wóz to dla niej norma. Zastanów się, jak byś opowiadał kumplom o czymś takim.
I tak jak mówi Milly: bez pośpiechu. Napisz, zostaw na 24 h. Przeczytaj, popraw błędy. Jeśli było ich dużo, zostaw na kolejne 24 h. Jeśli nie, możesz wrzucać. Niekoniecznie opłaca Ci się pisać po takim małym fragmencie. Pamiętaj, że możesz napisać sobie więcej, a na forum wrzucić tylko część.
No i cóż... powodzenia.