| Znowu ucieczka. Kluczenie między budynkami, przedzieranie się przez pełne gruzu ulice. Do tego była ich jedynie trójka, raczej słabo uzbrojonych. Jeden większy patrol ruskich mógł szybko zakończyć ich żywot. Pozostawała nadzieja. Wyraźnie było widać, że w mieście dzieje się coś dużego. Piotr czuł się bardzo niepewnie, zwłaszcza po tym jak zobaczyli czołgi. Całe szczęście nie zostali zauważeni. Biegali mniejszymi uliczkami i przejściami między domami. Większe ulice były często zabarykadowane. Wtem Piotr zobaczył grupę zawzięcie broniących się ruskich, lecz nie to było najważniejsze. Około dziesięciu metrów od nich w skrzyniach znajdowały się karabiny. Parę Ak-74 z granatnikiem. No po prostu Cud! Piotr nie wahał się długo. Dobiegł do skrzyni porwał karabin, dwa magazynki i dwa granaty.
-No chłopaki mamy ich jak na tacy, zajmijmy pozycje i do dzieła-rzucił niezbyt głośno do swych towarzyszy Piotr.
Następnie kucnął przy drewnianej skrzyni, zapewne przeznaczoną na piasek, potrzebny zimą. Starał się wymierzyć strzał z granatnika tak, by trafić dokładnie pomiędzy ruskich, tuz pod ich nogami. Przymierzył i wystrzelił granat. Po tym wystrzelił jeszcze dłuższa serie w kierunku ruskich zza swej zasłony. Wychylił się ponownie sprawdzając czy są ewentualnie jeszcze jakieś cele, był gotów posłać kulkę każdemu przeciwnikowi który pojawi się z zasięgu jego wzroku. |