Imuviel

Nie mogłem tak po prostu położyć się spać. Chociaż drugą część wędrówki spędziliśmy w milczeniu, pewnikiem wywołanym szokiem, chciałem poznać lepiej naszego „wybawcę”. A bo to może on jakoś zwabił te potwory? Kto to wie...
Nim odnalazłem jego pokój minęła chwila. Lub dwie.
A im dłużej to trwało tym bardziej cisnęło mi się na usta stwierdzenie, że to zbój jakowy, bo co by robił w środku lasu? Uderzyłem mocno w drzwi, bo może już spał.
- Panie,otwieraj pan, wiem, że tam jesteś!
- Już otwieram! Zapraszam.
Wszedłem do środka, w końcu gest był zachęcający. Szybko spojrzałem czy nie ma jakieś broni przy sobie.
- Chyba musimy sobie parę rzeczy wyjaśnić. - zrobiłem groźną minę.
- Oczywiście. - Uśmiechnął się i wskazał na krzesła obok.To biło mnie z tropu. Ja tu robię jebudu, a ten mi się tu szczerzy? Coś tu śmierdzi, ot!
Skorzystałem z propozycji, bo i nie wypada stać jak kołek.
- Tam, w lesie... - wtem uderzył mię tamten zapach i poranny chłód. Brr!
- Psiakrew, nie bardzo rozumiem co tam właściwie się stało... Ale sądzę, że jesteśmy winni ci podziękowania. Tamte...potwory.... - wydukałem.
- Nie, nie jesteście mi nic winni. Usłyszałem, że ktoś jest ranny, podjechałem i znalazłem ranną kobietę, która prosiła o pomoc. To wszystko.
No dobra, brzmi to dość prawdopodobnie. Zbójecką facjatę miał, jak my wszyscy. Ale gdzie tam, zwierzoczłeki by prędzej go zjadły niż...
- Znam ja ludzi, którzy by czmychnęli wte pędy, bo to nie ich sprawa... Równyżeś chłop, panie...?
- Sami oceńcie, drogi panie. Pytajcie o co chcecie.
- Hm, powiadasz. Być może nie wypada, ale mnie ciekawość żre - jakie diabły was pogoniły we mgle do lasu? Ostatnie...wydarzenia mówią wszak, że niebezpieczna to okolica.
- Jakby to ująć, aby nie nakłamać... Kilku strażników nie przepada za mą osobą.
„Nie przepada”! Uśmiechnąłem się.
- Ha! No cóż, dobrze panu z oczu patrzy! Ale z pewnością dziewczyna będzie miała wobec pana jakowe wdzięczności... - poczułem suchość w ustach. Trzeba temu szybko zaradzić.
- Nie przeszkadzam już, sam udam się przeczesać tutejszy barek. Skorzysta pan?
- Grzeczność nakazuje nie odmówić, a i bez niej chętnie bym poszedł.
Bez ociągania się, wstałem.
- Po ojcu jestem Berty... i, a niech mnie, stawiam pierwszą kolejkę!
Uścisnęliśmy sobie dłonie.
- Varian, nie wiem czy po ojcu, bo pamięć mię szwankuje od lat.


Śniadanie było raczej smętne. Wczorajszy dzień zdawał mi jeszcze doskwierać.
Przyjacielskie rozmówki i rzecz jasna karczmarz oszukista.
Oby tylko za posiłek liczył po ludzku, bo tutejsza kuchnia zdawała się nie grzeszyć smakiem.
Gdy na stole pojawiły się karty wszyscy jakoś czmychnęli. Czyżby wieść o moich partiach dotarła do ich uszu, hehe?
- Z panem, panie Boris, zawsze!
Hehe.


- A niech mnie, rzadko się zdarza żeby ktoś ze mną wygrywał.
No ba, rzadko się zdarza by ktoś miał Koło Fortuny i króla pod rząd!
- Wie pan, co mówią - kto nie ma szczęścia w kartach, ten ma szczęście w miłości, ha!
- Dobre sobie... jeszcze jedna partyjka? - Życie ci nie miłe, panie Becker?
- Mówią też, że do trzech razy sztuka... Z przyjemnością!
- A niech mnie, dobry z ciebie przeciwnik! Odegram się innym razem... Wygląda na to, że reszta wyszła na zewnątrz. Tak swoją drogą,rozmawiałeś już z tym jeźdźcem?
Prychnąłem i strzeliłem od niechcenia palcami. No tak, szybka zmiana tematu.

- Powiedzmy, że zamieniłem z nim słówko. Cokolwiek by tam nie robił, pomógł nam. Oby nam dzisiaj pogoda dopisała...
- Tak... pogoda. Pomógł, nie pomógł zobaczymy co będzie. Teraz proponowałbym się zebrać i postanowić co dalej. Zaczyna się robić późno.

 

__________________
moja postać =/= ja // Tak, jestem kobietą.