| Piotr był cholernie szczęśliwy, że żyje. Trochę mniej szczęśliwy był, kiedy ogłuszyła go najpewniej fala uderzeniowa po jakimś pocisku, ale to nie ważne, grunt że był cały. Wtem Michał pokazał mu tych dwóch gości w pancerzach. Nie mieli broni długo-dystansowej ,tylko jakieś świetlne halabardy-tak Piotr w myślach nazwał ich nieznaną mu broń. Po chwili odezwał się do Michała:
-Tym razem chyba nie będziemy wiać. Szansa, że nas zauważą jest duża, nie warto ryzykować. Dość już pobłażania dla tych skurwysynów, muszą dostać to na co zasłużyli. Obawiam się jednak, że ich pancerz musi być bardzo wytrzymały, potraktuje ich granatem, jednak to może nie wystarczyć by zabić. Gdy odpalę, biegniemy na nich i walimy z bliska, małokalibrowa amunicja szturmowa ma niezłą siłę penetracji. Gdyby to nie pomogło trzeba ich jakoś obezwładnić…najlepiej by było ich potraktować ich własną bronią, jak będziemy mieli fart to jakoś się uda. Ty bierzesz tego bardziej z lewej. A no i jak masz jeszcze granat to wal w nich razem ze mną
Po tych słowach Piotr wychylił się i wymierzył strzał tak by granat wybuchł wrogom tuż pod nogami. |