Ołów od dawna wykazywał niezwykłą skuteczność w walce ...ze wszystkim. W połączeniu z granatem można było nieźle zaszaleć. Tak też zrobili obaj milicjanci. Granatniki w ich karabinach spisały się całkiem dobrze. Wprawdzie pocisk Michała potoczył się nieco za daleko, ale i tak ranił wroga. Gdy tylko kurz i pył wzbity w powietrze eksplozjami, których huk niknął w rozrywających uszy dźwiękach dochodzących ze wszystkich kierunków, opadł okazało się, że ... poskutkowało. Iście futurystyczni wojownicy leżeli z flakami na wierzchu i kończynami rozrzuconymi we wszystkich kierunkach. Jedyne co ostało się bez najmniejszej ryski to hełmy i pancerze na korpusach. Broni nigdzie nie było widać. Dopiero po kilku sekundach Piotr dostrzegł obie włócznie wbite w ziemię kilka metrów dalej. Piękna zdobycz jak na milicjantów. Buzująca w żyłach adrenalina nie pozwalała trzeźwo myśleć. Jej poziom nie opadał. Gdyby tak się stało, pewnie obaj wymiotowali by przez kilkanaście minut, widząc znajdujące się wszędzie dookoła makabryczne ludzkie szczątki. Teraz jednak nie zwracali na to uwagi.
Po oględzinach zwłok trzeciej strony wywnioskować się dało, iż sporą część ich ciał stanowiły pancerze. Nijak nie dało się ich zdjąć, a przynajmniej milicjanci nie umieli tego zrobić. To zapewne robota dla naukowców skrytych gdzieś w zachodniej Europie w podziemnych bunkrach. Iście domorosłą sekcję zwłok przerwała potężna eksplozja i błysk światła na linii horyzontu. Na wschodzie wybuchło coś naprawdę potężnego. Wprawdzie to drugi koniec miasta, ale fala uderzeniowa powaliła obydwóch. Teraz jednak nie można było ogarniać całego frontu. Zbyt długie czekanie w jednym miejscu groziło zgonem. Potrzebny był plan ...