Elfy nie śpią, sen jest czymś obcym dla elfów, niezrozumiałym i nieprzyjemnym. Podczas snu nie masz nad niczym kontroli, wszystko jest chaotyczne, niezrozumiałe... dla elfa... przerażające. Elfy nie śpią, elfy wpadają w trans. Rodzaj medytacji podczas której analizują wydarzenia dzisiejszego dnia, ćwiczą i uczą się, wszystko w idealnym porządku, wszystko pod kontrolą.
Elfy nie śpią, więc gdy
Stor chciał kopnąć mnie wyczułem to, ruch powietrza, jego słowa, krzyk kobiety. Zanim mnie kopnął
chwyciłem jego nogę.
-Nie życzę sobie, abyś mnie tykał tymi brudnymi butami.- odrzekłem wpatrując się w jego oczy.
Głos kobiety oznaczał, że nie było zbyt wiele czasu i choć ciężko mi uwierzyć, że na bagnach kobieta podróżowałaby samotnie to nie miałem zamiaru tracić czasu i narażać jej życia.
Kto wie... może to ta tajemnicza Elizabeth, jeśli to ona pewnie będzie miała parę odpowiedzi... albo to nasza bohaterka....
Nie czekając na
Stora czy
Aarta ruszyłem żwawo w stronę źródła głosu. Elfy słynne są ze swojej gracji i nie miałem zamiaru umniejszać tej reputacji. Poruszałem się płynnie, czasami skacząc między małymi wysepkami. Kiedy nieco oddaliłem się od moich towarzyszy przywołałem nauki mojego mistrza. Cienie na moim ciele stały się głębsze i większe. Cienkie paski ciemności zaczęły się odrywać od mojego ciała i podążać za mną.
Kiedy tylko stawałem w miejscu, paski cieni oplatające moje ciało również przestawały się ruszać, ale ruszyłem dalej w stronę kobiety one znowu zaczynały tańczyć wokół mojego ciała. Postawa Dziecka Cieni była jedną z podstawowych, pozwalała ukrywać się za płaszczem z pasm ciemności, dopóki moje ciało nadawało im pęd.