| Hörbingera zdenerwowały słowa inkwizytora i przez moment chciał odwrócić się i powiedzieć mu, że jego plan nie ma sensu – znajdują się w małej wiosce, w której prawdopodobnie wszyscy się znają, a plotki rozchodzą się błyskawicznie; niedawno pojmano dwóch mieszkańców, a teraz do garnizonu, w którym są przetrzymywani, przyjeżdża wóz z jakimiś ludźmi. I oni, wychodząc właśnie z tego garnizonu, mieli by się podawać za podróżnych? Ciekawe, ilu podróżnych w ogóle odwiedza takie miejsca.
To, że dowódca nie załapał ironii, gdy Gabriel spytał się, czy mają zakładać kapelusze albo tworzyć opowieści – a przecież w ich sytuacji to by po prostu nie miało znaczenia – tylko utwierdzało go w przekonaniu, że to jakiś zadufany w sobie, sadystyczny – idiota. Zdawał sobie jednak sprawę, że jakakolwiek odpowiedź doprowadziłaby tylko do kłótni, a takie spory były niewskazane z wielu powodów. Choćby dlatego, że jego nowy przydział bardziej mu pasował – ale nie chciał też się wychylać, żeby nie zawęzić sobie potem pola działania… |