| Oren usłyszał szum poruszanych traw, ciche drapanie pazurów po ziemi, delikatne sapanie. Był pewien, że są to jakieś zwierzęta więc nie zaatakują bez powodu. Być może były tylko zaciekawione pojawieniem się innych osobników na ich terytorium. Jeśli nie sprowokują ich mogą być całkowicie bezpieczni. Wyciągnął kij przed siebie. Poza tym nie zrobił nic więcej. Przy dość dużej ilości stworów mieliby marne szanse na przetrwanie ataku.
Z lekkim zażenowaniem słuchał dziwnych dźwięków wydawanych przez Szczura. W ten sposób mógł zaszkodzić im wszystkim. Nie zdążył jednak zwrócić mu uwagi, ponieważ zwierzęta oddaliły się przy akompaniamencie łamanych źdźbeł traw i rozdrapywanej ziemi.
- Myślę, że nie ma co tracić czasu. Im szybciej znajdziemy się w wiosce tym szybciej będziemy bezpieczni. Mam nadzieję...- Ruszył za pozostałymi, marząc o bezpiecznej izbie i cichej medytacji.
__________________
Skoro jest dobrze, to później musi być źle. A jak jest wspaniale, to będą wieszać.
(Z dzieła Sarturusa z Szopinberga „O rozkoszy bycia obywatelem Imperium”) |