| Bitwa trwała tyle krótko co intensywnie. Pożoga, hałas i chaos spowodowane wybuchem dwóch ognistych kul w środku obozu goblinów praktycznie przesądzało sprawę. Co prawda potężny dwuręczny miecz Draugdina spłynął już krwią, ale też przecież gobliny nie stanowiły wielkiego wyzwania. Jakby się dobrze złożył do cięcia to było bardzo prawdopodobne, że mógłby takiego goblina przeciąć na pół. Tu nawet nie trzeba było się wysilać czy też silić na finezję. Dwie kule ognia i zamiatający tu i tam wojownik z dwuręcznym mieczem było wszystkim co potrzebne było do zwycięstwa.
Tak też walka niemalże dobiegała końca. Część niedobitków próbowała jeszcze stawiać bezsensowny opór, ale praktycznie było już po walce.
Draugdin był ciekaw co się za tym wszystkim kryje. Był najemnikiem, ale nie był głupi. Wiedział, że to nie mógł być główny cel dla którego zostali wynajęci. To byłoby zbyt proste i zbyt banalne. Ciekaw był gdzie tkwi haczyk.
Rozmyślania jego przerwał biegnącny z krzykiem na niego goblin w parodii szarży bojowej. Już zmieniał położenie miecz by wyprowadzić czyste i precyzyjne cięcie gdy tuż koło ucha usłyszał syk i goblin został odrzucony do tyłu mocą strzały, która z impetem wbiła się w jego pierś. Wojownik obejrzał się i spotrzegł w oddali za sobą dowodzącego nimi elfa jeszcze trzymającego łuk w kierunku goblina.
__________________
There can be only One Draugdin!
We're fools to make war on our brothers in arms. |