JAPOŃSKA TRADYCYJNA SZTUKA SCENICZNA SHINNAI i BUYŌ
cytowane za:
Manggha - Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej PO RAZ PIERWSZY W POLSCE!
SPEKTAKL JAPOŃSKIEJ SZTUKI SCENICZNEJ
SHINNAI BUYŌ
w wykonaniu zespołu pod kierunkiem Wakasanojō Tsuruga XI
15 marca 2011
godzina 19.00
Teatr Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego
ul. Kasprzaka 22
Warszawa
18 marca 2011
godzina 19.00
Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha
Ul. Konopnickiej 26
Kraków
Co to jest shinnai?
Shinnai to jeden z tradycyjnych, typowych dla Japonii gatunków śpiewnej narracji. Opowieść jest częściowo śpiewana, a częściowo mówiona przez kantora (narratora), któremu akompaniuje dwóch muzyków, grających na shamisenie.
Twórcą shinnai był Wakasanojō Tsuruga I (1716-1786). Zaczął komponować i wykonywać śpiewne narracje w latach siedemdziesiątych 18. wieku. Ten styl muzyczny stał się bardzo popularny szczególnie dzięki wyjątkowym występom jego utalentowanego ucznia Shinnai Tsuruga, od którego imienia nazwano ten gatunek sztuki teatralnej. Shinnai do dziś jest wykonywany bez większych zmian w oryginalnym surowym osiemnastowiecznym stylu, a wyróżnia go z innych rodzajów sztuki dramatycznej mocne podkreślenie ludzkich uczuć i namiętności, bardzo emocjonalnie przekazywanych przez kantorów podczas występu.
Sylwetka Wakasanojō Tsuruga XI
Wakasanojō urodził się w 1938 roku w Tokio, jako Yukimichi Takahashi. Naukę rozpoczął w wieku 10 lat pod okiem ojca, Tsuruga Isedayu I, który był kantorem shinnai. W 1999 r. został 11. iemoto (dyrektorem) Szkoły Tsuruga i od 2000 r nosi swoje obecne imię - Wakasanojō Tsuruga, które przysługuje głowie Szkoły od czasów Wakasanojō Tsuruga I.
Poza Japonią występował w wielu krajach Europy, Ameryki Północnej i Południowej oraz Azji. Jest powszechnie ceniony za mistrzostwo i wyjątkowe możliwości wokalne. Poza wykonywaniem i reaktywowaniem klasycznych dzieł shinnai, Wakasanojō sam pisze łatwe do zrozumienia sztuki, aby popularyzować ten gatunek wśród szerszej publiczności. Komponuje też muzykę do historyjek rakugo (opowiadanych na scenie przez artystę) oraz współpracuje z innymi zespołami tradycyjnego teatru.
W 2001 r. otrzymał od rządu japońskiego tytuł Ważny Niematerialny Skarb Kultury.
W 2009 r. został odznaczony Orderem Wschodzącego Słońca (najstarszym orderem japońskim).
Co to jest Buyō?
Buyō – to japońska tradycyjna sztuka sceniczna, będąca połączeniem tańca i pantomimy, oparta na klasycznych technikach artystycznych.
Tradycyjne instrumenty japońskie wykorzystane w spektaklu:
Shamisen – instrument o trzech strunach, podobny do banjo, na którym gra się za pomocą plektronu w kształcie liścia miłorzębu.
Koto – trzynastostrunowy instrument o wydłużonym kształcie, podobny do cytry, którego struny szarpie się trzema pazurkami przymocowanymi do palców.
Shakuhachi – instrument dęty, rodzaj fletu prostego.
Bilety – 40 zł (normalny), 30 zł (ulgowy), 20 zł (wejściówki) – do nabycia w Muzeum Manggha i w Teatrze na Woli
