| Pociski leciały, po kolej trafiając w kolejnych ruskich. Wszyscy padli, szybko, pociski były kierowane jak się zdaje, bo Kania nie musiał strasznie się namęczyć celowaniem. Minęła chwila dosłownie, a oni nie żyli. Broń była skuteczna "No tak, w wymyślaniu śmiercionośnych zabawek, zawsze byliśmy dobrze". Zostawił ciała ruskich, podeszli do robota. Widział jak wygląda jego pilot, tego pancerza, widział jak wygląda i jak się na nich patrzy. Wyglądał jak mieszanka wszystkich ras... jakby był genetycznie stworzony z dobraniem tego co najpotrzebniejsze, wedle konstruktora, do życia. Kania pokręcił zrezygnowany głową. Usiadł na pobliskim kamieniu i zapalił papierosa. Nie miał ochoty patrzeć na to... coś:
-Czy ktoś wie, co to może być? Co to jest? Kto to jest?-nie spodziewał się odpowiedzi ale nie przychodziło mu nic do głowy
__________________
Do szczęścia potrzebuję tylko dwóch rzeczy. Władzy nad światem i jakiejś przekąski. |