Ryk cienia utwierdził Mortima w przekonaniu, że jego strzała sięgnęła celu. Zanim zdążył załadować potwór doskoczył do Anzelma, który mimo swego upojenia zdawał się doskonale radzić sobie z potworem. Anzelm musiał być zatem naprawdę świetnym żołnierzem, skoro ugodził tego olbrzymiego kota nie dając się przy tym zranić, albo co gorsza, co już wczesniej przeszło Mortimowi przez myśl, że sam mógłby się nieudolnie zranić. Wycelował wyciągniętą przed momentem strzałę prosto w czarnego zwierza i wystrzelił w kreaturę.
US [Rzut w Kostnicy: 41]
Wyraźnie sprzyjało mu szczęście, albo to strach powodował taki przypływ adrenaliny, że bez problemu wypuścił strzałę. Leciała prosto w łapę, która właśnie ominęła Anzelma.
Obrażenia [Rzut w Kostnicy: 10]