| Znali się od jakiegoś już czasu. Nie na tyle długo by się naprawdę dobrze poznać, ale z drugiej strony na tyle długo by zaczęli się zachowywać jak dobra kompania. Może nie do końca jeszcze dobrze zgrana ze sobą, ale całkiem nieźle współpracująca ze sobą. To było ważne w trudnych chwilach, a bardzo ważne w miejscu takim jak Martwe Wrota.
Szukaliśmy wejścia do jakiejś być może nieistniejącej jaskini opierając się na zdobytej w tajemniczy sposób mapie, która równie dobrze mogła być po prostu ściemą. Jak to się często mówi – złoto głupców. Jednak pomimo obaw znaleźli jednak wejście do jaskini tam gdzie mniej więcej powinno być. Być może więc i reszta opowieści związanej z mapą będzie prawdą. Znaleźli jaskinię niestety nie jako pierwsi.
Przed wejściem do jaskini stało dwóch obcych. Nie było czasu ani miejsca zgadywać kim byli lub ewentualnie na czyje zlecenie działali. Mogli to być zwykli poszukiwacze przygód, wynajęci najemnicy bądź też przypadkowi odkrywcy, którzy chcą się w krzakach wyszczać znaleźli jaskinię. Jedno było pewne – byli dobrze uzbrojeni i wyglądało na to, że potrafią się tą bronią posługiwać..
Niebyło czasu i miejsca by dochodzić prawdy. Zanim ktokolwiek z kompani przybyłej tu z Martwych Wrót z mapą w ręku się zorientował Kielan posłał w kierunku oprychów dwie strzały jedna za drugą. Podobno elfi łucznicy nie chybiają. To się miało zaraz okazać. Na pewno ten tu elf był w gorącej wodzie kąpany.
Draug miał już kuszę w dłoniach. Dobywał jej błyskawicznie. Czekał czy trzeba będzie poprawiać po gorąco- krwistym szpiczasto-uchym towarzyszu czy nie.
__________________
There can be only One Draugdin!
We're fools to make war on our brothers in arms. |