| Cyrus siedział na komisariacie, na rozklekotanym krześle. Nie był specjalnie pilnowany i czekało go przesłuchanie przez jakiegoś detektywa Normana. Nie miał pojęcia jak się wykaraskać. Umiał nieźle kłamać, ale teraz myślami błądził przy siostrze. Nawet tak naprawdę nie przyszło mu to do głowy.
Ale postanowił powiedzieć prawdę. Tak właściwie i tak swój powrót do domu zaczął strasznie słabo i miał w tyłku cały świat. Był szczęśliwy że jego siostra żyje i ma się dobrze. Miał zamiar mówić tylko o tym co zaszło w domostwie siostry, nie chciał się rozwodzić nad tym co zrobił szwagrowi w ubikacji jego małej firmy. I tak nikt go nie widział, prócz małego przestraszonego grubaska który wpakował się do kibla w nie odpowiednim momencie.
Ale oczywiście gliniarz mógł nie wyżyć tego postrzału… I kiedy zaczął rozważać tą opcję, przypomniało mu się że nie odebrali mu jego klamki cały czas spoczywającej za paskiem w tyłu bojówek. Nie miał ochoty się tym chwalić, więc milczał jak grub.
A nóż choć raz dopisze mu szczęście i będą mieli wzgląd na bohatera wojennego.
__________________
Po prostu być, iść tam gdzie masz iść.
Po prostu być, urzeczywistniać sny.
Po prostu być, żyć tak jak chcesz żyć.
Po prostu być, po prostu być. |