| Nudy, nudy, totalne nudy. Tak pokrótce można było opisać, to co działo się przez jakiś czas po zejściu Sevryka. Nic się nie działo i każdym zajmował się swoimi sprawami. On robił podobnie. Nie mając lepszego zajęcia, wpatrywał się w Sybillę. Jednak nagle w piwnicy rozległ się jakiś hałas, a wyrocznia krzyknęła i przerwało mu to, wpatrywanie się w nią. Oczywiście słowem, które wykrzyczała było imię, Sevryk. Gdyby Sairus był na dole, to pewnie tak by się o niego nie martwiła. Jednak teraz nie było sensu się nad tym zastanawiać i trzeba było sprawdzić, co się tam działo. Sai szybko zbiegł na dół i zatrzymał się z pozostałymi na schodach. Westchnął cicho, gdy usłyszał, jak wielce zmartwiona o Sevryka była wyrocznia. On sam, to najpewniej musiałby umierać, aby zostać przez nią zauważonym i zasłużyć sobie na to, aby się o niego martwiła. Chciał powiedzieć coś w stylu: „Nawet głupiej piwnicy nie umiesz przeszukać.”. Jednak szybko zrezygnował, bo pewnie od razu zostałby za to skarcony przez Sybillę, która wielce przejmowała się Sevrykiem. Jeśli Sevryk by zginął, to przynajmniej zginąłby nie na marne, bo odkryłby to dziwne pomieszczenia na dole. Sairus naciągnął chustę na twarz i przykucnął przy krawędzi schodów, patrząc w dół.
- Przydałoby się dokładniej zbadać to pomieszczenie pod nami. - Powiedział po chwili, nawet nie podnosząc wzroku na pozostałych. Nie chciał, aby znowu Sevryk się wszystkim zajął. Dlatego też szukał jakiegoś w miarę bezpiecznego sposobu, aby dostać się na dół i zbadać tamto pomieszczenie. Jeśli byłaby możliwość dostania się tam w jakikolwiek sposób, to od razu wykorzystałby to i zszedł na dół. |