| Vincenzo :
Nie pozostawało nic innego, jak przyjąć słowa inkwizytora za dobrą monetę. Z wystudiowanym nikłym uśmiechem przebijającym się przez smutek po stracie przyjaciela Vincenzo wysłuchał starca kiwając jedynie głową w niemym podziękowaniu za radę. Jednak przeciągłe spojrzenie jakie posłał za oddalającym się inkwizytorem mogło świadczyć, iż żywił wobec niego uczucia daleko odbiegające od sympatii.
Na słowa Lorenzo odparł patrząc na niego w skupieniu :
- Zapewne masz rację kapitanie i będzie mi miło jeśli zechcesz mi towarzyszyć do dworu Leonarda.
Najemnik najwyraźniej się tam wybierał i nie miało sensu odwodzić go od tego. Z drugiej strony lepiej było mieć na niego oko. Medici nie wiedział jakie są zamiary królewskiego kapitana. Postanowił go dyskretnie obserwować.
- Najpierw jednak, zapewne się ze mną zgodzisz, powinniśmy z szacunku dla zmarłego wziąć udział w reszcie ceremonii pochówku.
Stwierdził chcąc podążyć za trumną. |