| Wszystko przebiegało bardzo spokojnie dopóki w tłumie uchodźców nie pojawili się jacyś debile wymachujący bronią. Piotr trzymał się od tłumu z daleka, tylko obserwował go przez celownik swego M-16 zza bezpiecznej osłony. W końcu poradzili sobie z tymi idiotami, ale okazało się że mieli jednego rannego. Ponadto zbliżało się jakieś wojsko. Olaf wydał rozkazy. Piotr uznał za stosowne odezwać się:
-Dobrze kapitanie wykonam ale rannego trzeba opatrzyć i przenieść na jeepa, on nie da rady uciekać w las jak to kapitan ujął. Postaram się go bezpiecznie wywieźć jak nadejdzie czas odwrotu.
Po tych słowach pobiegł wykonać rozkaz. Ustawił pojazd tak żeby choć trochę schować go za jakaś osłonę ale jednocześnie zapewnić dobre pole ostrzału. Następnie udał się do ckm-u tych strażników granicznych, który stał za workami z piaskiem. Po drodze zabrał jednego z AK-47 martwych napastników i oparł go tuż obok M249.Potem wyjął dwa magazynki od M16 i położył na ziemi w bliskiej odległości ,to na wypadek gdyby skończyła się taśma amunicyjna. Do tego modelu pasowały magazynki od „szesnastki”. Przeładował ckm i rozpoczął ostrzał wrogiej kolumny już z odległości ponad pół kilometra. Strzelał około 10strzałowymi seriami. Starał się wyeliminować w pierwszej kolejność kierowcę, w drugiej strzelca wieżyczki. Gdyby ludzie zaczęli opuszczać pojazdy zamierzał zwiększyć intensywność ostrzału kierując ogień właśnie na nich. Potem odezwał się przez radio:
-Gdy będziemy spieprzać, nie zapomnijcie o dymnych, to im może znacząco utrudnić pościg. |