Akcja rozgrywała się bardzo szybko i dość zorganizowanie. Deszcz kolorów objął pole walki. Draugdin zdawał się nie odczuwać efektów czaru. Quest stojący w pobliżu na kilka sekund ujrzał przed sobą migoczące barwy, ale dzięki silnej woli zignorował przywidzenie. Nie można było tego jednak powiedzieć o vrocku, który przez chwilę stał otumaniony, po czym zaczął wymachiwać uzbrojonymi w pazury kończynami. Zdawał się łapać jakieś nieistniejące przedmioty, które najwyraźniej tylko on widział.
W tej samej chwili cios Amnona spadł na skrzydło stwora. Miecz zatopił się głęboko, widocznie nadwerężając strukturę kostną. Miejsce uderzenia zaskrzył się od mroźnego szronu. Bestia zatoczyła się dalej łapiąc niewidzialne motyle, by otrzymać cios od smokokrwistego wojownika. Cios przeszedł cienką linią po torsie vrocka. Stwór zaryczał i skulił się jakby walczył z ogarniającym go czarem. Krew płynęła po świeżym śniegu, rozlewając się po polu bitwy szeroką plamą.
Gdy Quest pochylił się nad elfem zauważył, że ten zaczyna powoli odtajać. W miejscu, gdzie diablę zadrapało Elohana skóra robiła się bardziej i bardziej ciepła. Elf wygiął usta, na słowa czarodzieja, w swoim zwyczajowym pewnym uśmiechu.
- Problem w tym, że wy nie chcecie mnie zabić… - wyszeptał.
Quest zauważył, że jego ofiara może poruszać coraz większą częścią swojego ciała. Nadal trząsł się z zimna, ale szron pokrywający jego sylwetkę znikał w szybkim tempie.