| Do pokoju staruszka szedł powoli, ale stanowczo, jak w Iraku, kiedy chodził od chaty do chaty i szukał żołnierzy Saddama. Głuche pukanie, rozniosło się z budzącym napięcie echem. Następnie naciśnięcie mosiężnej klamki, która tylko zaskrzypiała. Mimo wszystko drzwi nie ustąpiły. W głowie żołnierza pojawiły się niepewności, odsunął się od drzwi. Chciał zajrzeć przez dziurkę od klucza, ale kiedy się do tego przymierzał zamek w magiczny sposób zazgrzytał i drzwi stanęły otworem.
Nie wszedł, bowiem nie wiedział czego się spodziewać. Po krótkiej chwili nacisnął na klamkę i pchnął drzwi, które się otworzyły ukazując mu dość dziwny widok.
Od razu poczuł na twarzy jakieś dziwne powietrze, wręcz wypełnione energią. Całe od niej pulsowało i jeżyło włosy na głowie wojaka. Harry wszedł po pomieszczenia. W pokoju panowała szarość i ciemność. Pokój był bardzo przestronny, na samym środku siedział gospodarz siedzący na jakimś jaśniejącym symbolu, który aż emanował energią. Dopiero po chwili rozpoznał w symbolu pentagram. Staruch coś do siebie szeptał, mimo wszystko Harry nie zastanawiał się nad przekazem tych słów. Nawet krzyknął parę razy do starca, lecz jego trans okazał się silniejszy. Po chwili energia pentagramu zaczęła formować się w coś na kształt bariery otaczającej starca. Następnie sama ta bariera zaczęła naładowywać energią do tego stopnia, że włosy jak i odzież starca zaczęła falować w górę, zupełnie jak pod wodą.
Za plecami żołnierza rozległ się krzyk.
Chciał podejść do mężczyzny, lecz im bliżej podchodził, tym czuł większe ciepło na sobie. W końcu nie czekając na kolejny rozwój wypadków, chwycił jakiś stalowy przedmiot z półki obok o dość znaczącej masie i cisnął nim w kierunku starca, a świat wokół jakby zwolnił.
__________________
Po prostu być, iść tam gdzie masz iść.
Po prostu być, urzeczywistniać sny.
Po prostu być, żyć tak jak chcesz żyć.
Po prostu być, po prostu być. |