Koening

Gdy krasnoludy i jego towarzysz Brego rozpoczęli rozgrywkę Galen wstał z krzesła . Dopiero wtedy odczuł działanie alkoholu który wlewał w siebie przez ostatnią godzinę pobytu w karczmie . Świat na chwilkę zawirował i wiedźmin stracił zmysł równowagi . Wspomagając się oparciem krzesła udało mu się utrzymać w pionie . Jedzenie , które niedawno zjadł pragnęło ze wszystkich sił wrócić tą samą stroną którą weszło . Jednak wiedźmin dzielnie się trzymał , walczył ze wszystkich sił by zachować choć część godności .

Zaraza … pomyślał .


Przydał by się eliksir „ żonie łzy” .


Jednak Galen nie posiadał ani eliksiru , ani też składników do przygotowania wywaru . Mimo to nie oszukujmy się łowca potworów nie był by wstanie uwarzyć go w tym stanie .


- Na chwilkę was opuszczę – wymamrotał

- Muszę załatwić nocleg .


I poczłapał w stronę karczmarza . Galen powoli zbliżał się do lady gdzie stał karczmarz . Z każdym krokiem walczył z grawitacją , która złośliwie pchała go raz w lewo , czasem w prawo . Gdy tylko dotarł do lady podparł się nią lekko i zagadnął .

- Czy są jakieś wolne pokoje na nocleg ? - i wyciągnął woreczek z brzęczącymi monetami Redańskiej waluty .

-Naturalnie!- odrzekł, śmiejąc się w głos karczmarz .

-Pokojów ci u nas dostatek! Jedno, dwu, trzyosobowe!


- jedn... znaczy się dwu osobowy proszę , ile za nocleg ? - zapytał lekko zakłopotany tym że już mu język się plącze wiedźmin .

-Jedna dwójka, proszę bardzo, gościu miły! Jedynie dwie korony!- wyszczerzył się, grzebiąc pod ladą w poszukiwaniu klucza.

Galen wyciągnął garść monet .

- To za pokój , a to dostaniecie wskazał na kilka dodatkowych monet jeżeli powiecie mi czy nie znajdzie się tu robota dla wiedźmina i z szerokim uśmiechem położył na ladzie mały stosik

-Pan żeś wiedźmin?- zapytał ze zdziwieniem.

-Musisz wiedzieć, panie wiedźmin, że roboty ci u nas dostatek, że hoho! I utopce ze rzeki wyłażą, i za palisado w nocy jęczy, i na północ Kudłata Góra jest, co się tam jakie dziwne rzeczy wyprawiają, i jakie latające paskudztwo przyfrunie... smok czy insze gówno.
Panie wiedźmin, tu na pół roku roboty jest-pokręcił głową.

- Ktoś rozwiesił już jakieś zlecenie ? czy tylko na razie ogólne rozdrażnienie występowaniem potworów jest - zapytał zaciekawiony wiedźmin i podsunął pieniądze w stronę karczmarza dla zachęty do dalszego mówienia .


-A gdzież tam zlecenie jakie. Ni ma komu się tym zająć, czyli ni ma po co wywieszać niczego.
Przeszkadzają i tyle. Dziewki z dziatwą we domach zamknięte, chłopy tu posiedzą, a potem do domu wracają i z kobitą siedzą-podsumował ze wzruszeniem ramion.

- Zatem trzeba się będzie jutro wybrać do wójta i zapytać czy nie zapłacił by za rozwiązanie kilku problemów

- No cóż dzięki za rozmowę karczmarzu , a i nie znalazła by się u ciebie buteleczka spirytusu Mahakamskiego ? Oczywiście zapłacę - dodał szybko.


-A sprawdzić muszę. Pan wiedźmin raczy zaczekać-powiedział, po czym odwrócił się, by ledwo przecisnąć się przez futrynę.

Przez kilka chwil nie wychodził, lecz w końcu jego tęga postać ponownie zagościła przy ladzie. Z dwoma butelkami o czterech prostokątnych ścianach.

-Cosik jeszcze jest-postawił na ladzie swoje znalezisko.

Galen wyciągnął z woreczka kolejne monety i wyłożył na ladę , podziękował za obsługę , wziął butelki i bardzo uważnie skierował się w stronę najgłośniejszego stolika w karczmie gdzie jego towarzysz właśnie kończył swoją rozgrywkę .


Gdy tylko mutant doszedł do stolika było już po wszystkim . Jego towarzyszowi podobnie jak jemu dopisało szczęście . Wilk był ich .
Galen pewien , że jego towarzysz ma już dość zagadnął .



- Dziękujemy za towarzystwo zacni Krasnoludowie . Nie ma to jak spędzić wieczór w karczmie w tak zacnej kompanii . I aby spotkanie to utkwiło głębiej w waszej pamięci przynoszę dla was te oto dwie butelki spirytusu Mahakamskiego . Na zdrowie ! A teraz opuścimy was żywiąc nadzieję , że jeszcze się spotkamy – i wyszczerzył przyjaźniej zęby .