| Draugdin zagaszał właśnie dymiące polana. Taktyka się powiodła, choć na bezdenną głupotę nie ma lekarstwa. Pokiwał ze smutkiem głową na komentarz Octaviusa. Nie ma to jak bezduszny pragmatyzm. Miał wrażenie, że choć trochę się już zżyli ze sobą, ale zawsze można się przecież pomylić w ocenie sytuacji i ludzi.
- Odrobinę czysto ludzkiego współczucia? Nie żebym ci źle życzył. Będę jednak pamiętał jak postąpić z tobą, gdy nadejdzie czas.
Podbiegł do miejsca, w którym leżał niedoszły jeźdźca żuków. Widział jak Aler zakładał prowizoryczną opaskę uciskową. Draugdin był najemnikiem. Był też jednak człowiekiem. Nie w sensie mięczakiem, ale z drużyną, którą dane mu było przebywać dłużej niż jedno zlecenie zawsze się jakoś bliżej zżywał. Nie lubił też bezsensownych śmierci. Jednak z tego, co widział tu był potrzebny cud. Cud lub wprawiona w swoim fachu magiczka.
__________________
There can be only One Draugdin!
We're fools to make war on our brothers in arms. |