Draugdin patrzył w zamyśleniu, aż elfy ze swoim tresowanym drzewcem całkowicie znikną w oddali. Elfy miały podobno bardzo dobry wzrok i słuch. Szczególnie dzikie, pierwotne elfy.
Najemnik wiedział, że prędzej czy później drużyna stanie przed problemem wyboru naprawdę trudnych decyzji. Z doświadczenia wiedział, że takie sytuacje były trudne. Ujawniały się wtedy prawdziwe charaktery osób postawionych na ostrzu noża.
Odwrócił się do reszty drużyny i rzekł:
-
W pełni zgadzam się z Wolfem. Nie jestem zwolennikiem zostawiania kogokolwiek, nawet na ochotnika. Nie po to przecież jesteśmy drużyną. Nie po to przecież ratowaliśmy naszego niedoszłego jeźdźca żuków i wyrywaliśmy go z objęć śmierci. Jeżeli teraz mieli byśmy kogoś zostawić jako zakładnika równie dobrze można było naszemu miłośnikowi egzotycznych przejażdżek pozwolić tam zdechnąć. Wracamy na szlak jak planowaliśmy wcześniej. Przecież to nie jest jedyna droga do naszego celu.
Rzuty:
[Rzut w Kostnicy: 3] [Rzut w Kostnicy: 4] [Rzut w Kostnicy: 3]