Arvelus

Borya pokręcił głową z niedowierzaniem gdy mówiono o zleceniu. Przecież on od dobrych 20 lat już się nie bawił w najemnika?!
Można powiedzieć, że swego czasu był całkiem znany, ale żaden z tych chłystków raczej o nim nie słyszał. To było niemal dwa pokolenia temu, więc nie ma co się dziwić. Teraz był nauczycielem w Królewskiej Akademii. Ułożył sobie życie. Tylko czemu myśl o tym zleceniu napawała go podnieceniem? Czemu już widział wykrwawiające się wampiry podziurawione srebrnymi kulami?
Z uśmiechem który od lat nie gościł na jego twarzy zanucił piosenkę

Opróżnił kufel i uderzył nim o stół. Zacisnął pięści, czuł krew krążącą w żyłach, serce walące w piersi. Od dawna tak nie miał. Jak on mógł żyć bez tego uczucia!? Bez adrenaliny! Phi... Dawno nie podjął decyzji od tak, z miejsca.
Borya... Isidor... Iwanowicz... Wcześniej znany jako Ruka Dʹyavola, Ręka Diabła. To imię budziło strach. Zadrżał wspominając swój ostatni cel.


Równo dziewiętnaście lat, dziesięć miesięcy, trzy dni i noc temu. Północ, pełnia. W świetle księżyca widać stare nagrobki. Co jakiś czas podmuch wiatru zrywa z drzew liście skrzące się w srebrnej poświacie.
Camael Cromwell uciekał. Pierwszy raz od setek lat został zmuszony do ucieczki. Jego sługi są daleko i nie mogą mu pomóc, jego Piątka Nieśmiertelnych okazała się dosyć śmiertelna, a w jego własnych trzewiach tkwił srebrny bełt. Uciekał chcąc uratować swe istnienie już przyrzekał srogą zemstę dla tego najemnika. Na szczęście udało mu się go zgubić. Teraz dostanie się do krypty, zejdzie ukrytym przejściem do większego grobowca, wyrwie bełt i zamknie się w swojej trumnie. Potem wyjdzie, odnajdzie Ruka D'yavola i wyrwie mu oczy. Przedtem wybije całą jego rodzinę i przyjaciół. Jest krypta. Z trudem otworzył stalowe wrota wmawiając sobie, że ból wcale go nie paraliżuje. Odsunął wieko sarkofagu, podniósł jego dno odsłaniając przejście i wszedł do środka. Stęknął gdy zahaczył bełtem o kamień.
Jeszcze chwila i pogrąży się w letargu w którym nie będzie tego paskudnego bólu.
-Co tak długo?
Sparaliżowało go. Na tym co zostało z jego trumny siedział ten najemnik paląc papierosa.
-Ha! Wiedziałem, że warto tutaj przyjść!- Prawda jest taka, że zwalony most nie wystarczy by zatrzymać kogoś pokroju Boryi. Mógł załatwić wampira już dawno, ale nie potrafił sobie odmówić przyjemności zobaczenia wyrazu twarzy który widział teraz. W końcu nie bez powodu bawił się w rozczłonkowywanie Kuana. Jednego z najbardziej zaufanych pomagierów Camaela.
-Dobra, dosyć tych przyjemności
Ruszył szybkim krokiem w stronę wampira który wyglądał jakby miał się zsikać. Cromwell nieporadnie się cofną przewracając
-Nie! Proszę!...
-Zgiń chociaż przyzwoicie, a nie skomlisz jak pies
-Nie
Dziura między oczami zakończyła jego egzystencję.
Za pieniądze z tego zlecenia żył przez 5 lat


Borya wstał
-Piszę się na to, ale muszę przedtem wysłać list z wyjaśnieniem czemu zniknąłem do mojego pracodawcy. To dobry człowiek i należy mu się.

W zasadzie to wyglądało dziwnie. Ciężko było ocenić wiek Boryi, ale to był już stary człowiek. Pięćdziesiąt lat? Sześćdziesiąt? A mimo to widać było na jego twarzy entuzjazm.