Arvelus

Na deklarację o łupaniu w krzyżu salę przebiegł głęboki, choć cichy śmiech przynoszący na myśl rozbawiony czarny charakter
-O mnie się nie martw synok. Potrafię o siebie zadbać. Możesz być ode mnie szybszy, ale wierz mne. Zdecydowanie nie będę nikomu zawadzał.
Głos miał przepełniony cichą, choć nieukrywaną radością. Tak się cieszył, że nawet zignorował pośrednią obelgę tego smarkacza. Nawet się nie przejmował tym, że teoretycznie mają być chyba zespołem. Choć jak się zastanowić chyba nie powinien myśleć o swoich umiejętnościach w kategoriach sprzed dwudziestu lat. Wiele umiejętności zwyczajnie zaniedbał. Wiele zapomniał. Ale strzelać wciąż potrafi i wciąż zna kilka sztuczek. Poradzi sobie. To nie ulega wątpliwości
-Kak ktoś będzie jeno widzem oczywiście nie dostanie złamanego rubla. Nie ma zarabiania na czyjejś pracy.