Draugdin podszedł do Wolfa. Podał towarzyszowi rękę by pomóc mu wstać. Obaj wiedzieli, że nie potrzebował tego lecz tak okazywali sobie twardą, męska przyjaźń.
Kopnął ciało choć i tak wiedział, że nie musiał sprawdzać czy to trup. Widział, że jego miecz choć na ślepo, ale wszedł głęboko. Reszty dokonał Wolf.
-
Co do konia? - Wrzasnął Draugdin gdyż rana twarzy przypomniała boleśnie o swoim istnieniu.
-
Rozumiem, że nas tu nie chca, ale żeby tak w środku nocy budzić ludzi i tak bez pytania prosto w ryj walić? - To już był żart, który jednak docenić potrafił jedynie Wolf, który dobrze znał towarzysza broni.
Najemnik rozejrzał się dookoła. Dokładna ocenę sytuacji utrudniał niemalże wszechobecny biały dym. Poza tym jego zdolność postrzegania była nie co osłabiona pulsującem bólem policzka i wciąż sączącą się z rany krwią. Nie potrafił w stu procentach określić ilu było przeciwników, jednak jedno było pewne, że chyba wszyscy napastnicy zostali pokonani. Wszyscy poza jednym, który nie zważając juz na zachowanie ciszy uciekał gdzie pieprz rośnie.
==================
Rzuty w kostnicy:
[Rzut w Kostnicy: 5] [Rzut w Kostnicy: 2] [Rzut w Kostnicy: 4]