| Assanar Widząc zmieszaną Emi, uśmiechnął się lekko gdy jej rozczochrane włosy były przed nim niby naelektryzowane.
Widać było że Młoda czarodziejka była zafascynowana psem leżącym pod stołem, a skoro tak rozmawiali o ciekawości... Wojownik spojrzał pod stół ale to co zobaczył, nie mógł opisać tego wielkiego psa... Nie mógł sie napatrzeć, lecz gdy pies wyczuł obecność obcego natychmiast pokazał zęby, najwyraźniej nie lubił jak mu sie przerywa spoczynek.
Emi rozmawiała z elfem niczym z mistrzem jej sztuki, zwracała uwagę na wymowę, Assanar trochę zazdrościł jej talentu przemowy, poniekąd spędził trochę czasu w koszarach... Tam nie ma miejsca na zgrabne słowa podczas rozmowy. Wsłuchiwał sie w rozmowę obojga dopóki, dopóty elf nie skinął głową w stronę stołu gdzie zasiadała reszta ich drużyny. Rzeczywiście do stolika dosiadło się dwóch krasnoludów, to pewnie Ci o których wspominała misja.
Co mu tam też chciał spróbować rozmawiać tak jak Emi... mimo że był bez wprawy...
-Dziękujemy Ci czcigodny [miał nadzieje że to dobre określenie] za to iż urazy swej nie żywisz do nas "podróżników" z daleka. Emi- moja kompanka musi udać się ze mną do stołu aczkolwiek.- "Boże co ja gadam" pomyślał- Tak więc Jeśli moglibyśmy złóżmy nogi do chodu w tę że stronę- Miał szczerą nadzieje że niczym nie uraził ani jego ani Emi bo szczerze sam nie wiedział co mówi...
"Muszę pobrać jakieś lekcje od Emi"- myśląc tak wyszeptał Emi do ucha:
-Trochę siarczysta rozmowa...he he- powiedział i poszedł do stołu Kłaniając się ku nieznajomemu.
Gdy doszedł do stolika, odsunął swój stołek i usiadł na niego lecz wyskoczył z niego niczym poparzony gdy okazało się że w jego udo wbiła sie drzazga długości połowy kciuka. Nie miał odwagi wyjść i szperać w udzie by wyciągnąć drzazgę więc starał się siedzieć na jednym udzie co sprawiło że był trochę pochylony i wyglądał co najmniej dziwnie... |