| Piotr siedział i grał w karty z poznanymi żołnierzami. Nie szło mu zbyt dobrze. Wspominał walkę, którą stoczyli tydzień temu. Gdyby nie nadjechali ruscy, było by słabo. Wystrzeliwane przez niego granaty niemal nic nie robiły wielkiemu robotowi. Piotr został żołnierzem, czym jakoś specjalnie się nie przejął. Mięso armatnie w mundurze czy bez…co za różnica. Najbardziej denerwowało go to, że nie udało mu się nic dowiedzieć o swojej rodzinie, na temat znajomych zresztą też a z pogłosek można było wywnioskować, iż niedługo udadzą się do Niemiec. W pewnym momencie podszedł do nich ich sierżant:
-Zbieramy się, jest robota do wykonania! Ruchy!
Ja pierdole- pomyślał Piotr-znowu.... ale przynajmniej będzie okazja napieprzać znienawidzonych przez niego cyborgów, czy co to tam jest w końcu za szajs. Pobrał broń i szybko ruszyli. Celem była podziemna baza wroga. Zaskoczyli ich a ponadto nie napotkali tych robotów, toteż walka była dość łatwa. Zamiast tego ich przeciwnikami byli dziwnie wyglądający ludzie. Bardzo zdziwiło go, to co zastali w środku…w końcu dowiedzieli się jak "obcy" tworzą swoich wojowników. Jakby tego było mało w jednym z „nieukończonych” cyborgów rozpoznał swego znajomego snajpera. Trzeba było natychmiast zameldować o tym dowódcy. |