| ~Na cholerę Ci być jakimś awanturnikiem. Tu masz wszystko, czego dusza zapranie. A nie, jak na misji. Nie wiadomo z kim jesteś, każdy krok może doprowadzić Cię do śmierci. Nic ciekawego.~ - Słowa jednego z kapłanów. Może i miał trochę racji. Szczególnie w tym momencie. Nie uśmiechało się Felixowi spłonąć w wulkanie. W tak gównianej sytuacji jeszcze nigdy się nie znalazł. Można by powiedzieć, że jedyne co zostało, to się modlić. Ale nie! Nie tak go dziadek wychowywał, żeby teraz się poddawał, jak jakiś gówniarz!
Chłopak uspokoił się na chwilę i zaczął się rozglądać wokoło. Z miejsca, z którego tu przybiegliśmy płynie lawa. Kilka osób pobiegło w stronę schodów. Kilka... To wciąż za mało. Na szczęście zaczęły wracać mu siły, więc zawołał:
-Hej! Nie mamy czasu na głupie potyczki. Powinniśmy wszyscy pobiec na górę i staranować te Jaszczury. Inaczej Kolosy mogą nas wyprzedzić. Już nie wspominając o lawie! A zresztą... Nie będę tłumaczył. Po prostu, kto chce, niech mi pomoże staranować tych na górze i biegniemy dalej!- Chwycił za swój miecz (dokładniej p. dłoń na rękojeść, l. dłoń na klingę) i biegiem ruszył na schody, by staranować część jaszczurów. W końcu... co mu tam szkodzi. |