| Yamira
Khajit spojrzał zdziwiony na innych,widocznie chciał wszystko omówić dzisiaj.Nie zatrzymał ich jednak.Położył nogi na stole i zamyślił się .Myslał nad całym planem.
Hmm,nie powinniśmy się tak śpieszyc-pomyślał-może uda mi się ustalić z szefem,by wysłał nas teleportem , nie zdradzając Viwekowcom,kim jesteśmy.Po chwili dodał-najlepiej będzie się przebrać i udawać pielgrzymów itp.nie możemy zwracać na siebie uwagi.Co do planu może ranek da jakieś odpowiedzi,ale jak wspomniał Ikczestczy jakoś tak musimy poznać dobrze teren,bo moje niejasne wspomnienia nic nam nie dadzą.Potem przypomniały mu sie okropne życie w niewoli mrocznych elfów i ich przyjaciół.W jego oczach widać było smutek.Nie obchodziło go czy ktoś go obserwuje,myślał o tym co przydażyło się jego rodzinie ,przyjaciołom i rodakom z wioski,w której się wychował.Co my im zrobiliśmy?-pomyślał już chyba setny raz-łapaliśmy , ryby,uprawialiśmy zborze i żyliśmy nigdy z nikim się niekłócąc razem z argonianami.Oni też nie zasłużyli na te tortury.-Spod oka wyleciała mu łza,która znikneła w futrze.Tylko jedna,ale gdyby ktoś go znał,wiedziałby że czuje ogromny smutek.Nagle ogarneła go złość,choc może to za słabe określenie.Ogarneła go furia.-czas mojej zemsty,teraz oni poczują krew,która będzie fontannami wypływac im z ran zadanych przez mój miecz,nie oszczędze nikogo,tak jak oni-zabję kobiety i dzieci , albo zrobie z nich niewolników.-pomyślał .Oddychał głośno jednak się nie uspokoił.W końcu wstał podniusł krzesło ,na którym siedział i z całej siły,którą rozwijał przez wiele lat rzucił krzesłem w ściane,krzycząc -Nigdy! Nigdy więcej!Stał tak pośrodku pokoju dysząc ciężko,po chwili uspokoił się i rozejrzał w około sprawdzając cz ktoś został w pomieszczeniu |