xeper

Nadal niewidoczny i zupełnie przez wszystkich ignorowany, Gundulf siedział na ławie i przyglądał się rozwojowi sytuacji. Gdy usłyszał słowa wypowiedziane przez Magnusa, aż zamarł. Jakim prawem ten niedoszły, dzięki woli bogów, godny pożałowania ich ochroniarz, śmiał zwracać się takimi słowy do pasowanego rycerza. Przecież za takie coś czekał go niechybnie, co najmniej stryczek. Prawdopodobnie poprzedzony ćwiartowaniem i innymi wątpliwymi przyjemnościami. Jednak to co stało się potem, spowodowało, że Gundulf stracił wiarę w ludzi.

Chłopi rzucili się na rycerza i w mgnieniu oka niemal pozbawili go życia. Teraz stali nad dogorywającym, zmaltretowanym herbowym i chełpili się tym co uczynili. Na Sigmara! To co się stało, godziło w podstawy sprawnego funkcjonowania Imperium. Skoro w samym sercu Cesarstwa, w Reiklandzie, kilka dni od murów stolicy, dochodziło do takich czynów, to jak ten kraj miał stawiać czoła zewnętrznemu zagrożeniu. Rak toczył państwo od środka. Gundulf postanowił zawiadomić o wszystkim władze w Bogenhafen. Sprawiedliwości musi stać się zadość, winni muszą zostać ukarani.

Rycerz nie był pierwszą ofiarą chłopów. Sami przyznali się do co najmniej dwóch zabójstw. Trzeba było działać szybko. Wieśniacy przygotowywali się do jakiegoś święta ku czci Rhyi, ale Grau miał już pewne podejrzenia co do tego, komu tak na prawdę będą składać ofiarę. W całą sprawę mogli być wmieszani Mroczni Bogowie. Nie oglądając się na innych, którzy zresztą i tak nie zwracali na niego najmniejszej uwagi, wstał ze swojego miejsca przed karczmą i poszedł do stajni. Tam szybko osiodłał konia i już po chwili galopował ile sił w kierunku Bogenhafen.