| Lecz niestety, Gabriel był już daleko... Wystarczająco daleko, by nie usłyszeć słów swoje Sol, do której czuł naprawdę wiele...
Przez myśli Sol przebiegła ta scena, gdy był tak blisko niej, gdy patrzył się jej w oczy. On chciał powiedzieć jej wtedy, on chciał... On ją też kochał, chciał jej o tym powiedzieć... A w kilkadziesiąt minut później znalazła go martwego na śniegu, całego zakrwawionego... A w ręku trzymał nóż, jego nóż, widziała go kiedyś u niego, chyba na szafce.
Ciało robiło się coraz sztywniejsze, przez ten mróz... Oczy zdawały się wręcz zamarzać, całe włosy były zlepione śniegiem, krew zmieszana ze śniegiem stworzyła lodowy pancerz na jego piersi... Na piersi Gabriela.
__________________
Kutak - to brzmi dumnie. |