Cothrom

Tak jak się Ole spodziewała, trójka nowych towarzyszy dosiadała typowych koni, przy których Proch wyglądał jak szczeniak przy charcie.
Jednak gdy tylko skończył się szalony galop Proch dreptał szybko bez oznak zmęczenia, gdy reszta wierzchowców przeszła do stępa mając już chyba dość.
- Marudzicie jak stare baby! Żyjemy, prawda?
Popędziła nie co kucyka by zrównać się z Cedrikiem.
- A ty panie czarodziej odczep się od Procha, bo to bydle pamiętliwe jest i zęby ma ostre. Gdy te wasze koniki padną ze zmęczenia mój rumak dumnie będzie szedł dalej. To górski kucyk, wytrzymały, silny i wredny jak trzeźwy krasnolud.
Jak by na potwierdzenie tych słów szary kucyk podrzucił głowę i zarżał bojowo patrząc wściekle na konia maga. Gdyby Ole go nie przytrzymała zwyczajnie dziabnął by jego klacz i skończyło by się na bitwie na kopyta.
- Jestem w mniejszości, ale jak jedziecie do stolicy to jadę dalej z wami. Skoro już nie gnamy na złamanie karku, niech nie będzie cicho!
Ole wciągnęła lutnię z pleców i zabrała się za strojenie. Jej ukochany instrument na szczęście nie ucierpiał, tylko drewno nie co zmieniło kolor. Dźwięki jednak były dalej takie same.

Mym rydwanem księżyc, a rumakami gwiazdy
Śpiewam w ciszy nocy puki świt nie rozjaśni nieba
Ma suknia niczym szept jest na wietrze

Minęły czasy burz, a mój kochany nie wrócił
Zawierucha czasu zabrała mi go w beznamiętny sen
Wzywam jego imię w tę smutną noc

Pieśń się niesie w niebo bez odpowiedzi
Gwiazdy lecą za kraniec nieba
Nie zobaczycie mnie już póki nie nastanie znów wiosna

Melodia była cicha i spokojna. Ole miała na prawdę ładny głos i dobrze się jej słuchało, no chyba że fałszowała specjalnie. Teraz miała jednak parę obrazów z ostaniach godzin o których chciała zapomnieć.

Nie szukaj mnie dzielny rycerzu
Jestem tylko marzeniem
Należę do tego co pod zimnym kamieniem śpi.