pawelps100

Heinrich razem z łowcą nagród i nowo poznanym markizem ruszył z powrotem do karczmy. Był zadowolony, gdyż teraz miał pod wodzą czterech silnych wojowników. Miał nadzieję, że fakt ten pozwoli mu uzyskać przewagę nad Swannem. Von Staden miał teraz zamiar dążyć do rozstrzygnięcia sprawy, mając za sobą silne poparcie wojskowe.

Gdy grupa dotarła do traktu, szlachcic usłyszał tętent kopyt. Przygotował się na wszystko, ale okazało się, że był to gryzipiórek i Swann. Gdy usłyszał co Renald ma do powiedzenia, uśmiechnął się lekko. Oto była szansa na dowiedzenie się czegoś więcej!

Dlatego lekko zasępiony odparł na propozycję czekania:
-Dobrze. W takim razie sam wrócę do karczmy. Pójdę na zwiady, a jak się da odzyskam wóz. Niech wszyscy wracają do obozu. Należy się wam odpoczynek.- rzekł do Swanna i Brunna.

Gdy usłyszał zaś o Urlike, powiedział do Swanna:
-Została w obozie, pilnuje wszystkiego.

Na koniec dodał do markiza:
-To prawda. Renald Swann także jest szlachcicem, dowodzi wyprawą i należy mu się szacunek. I uważam że ma rację. Myślę ,że nie ma co ryzykować, by wszyscy szli. Jedna osoba ma większe szanse na prześlizgnięcie się. Niech pańscy najemnicy wracają,taki jest mój rozkaz dla nich, a także i panu radzę wrócić. Jeśli ma mi się udać, muszę iść sam.

I na koniec rzekł do wszystkich:
-Idę rozeznać się, co się tam właściwie dzieje. Wrócę najdalej za dwie, trzy godziny. Radzę wam dobrze, teraz wracajcie. Nie idźcie za mną, bo to może się źle skończyć dla tego, który to zrobi.- dodał na koniec z dziwnym błyskiem w oku.

Po chwili zniknął w mrokach nocy, nie oglądając się za nikim.