| Fosht'ka
Stuk, stuk, mówił cicho kij uderzający o ziemię równo z lewą stopą Fosht'ki. Calcifer szybował gdzieś wysoko, nie musiał obawiać się już o konieczność szukania swej pani w uliczkach, gdy odleci dalej. Promienie Słońca pomykały lekko po polach. Czarownica starała się obracać twarzą w jego stronę, szła dwa kroki za resztą, żeby na kogoś nie wpaść. Myślała już o nocy; miała nadzieję, że uda jej się schować gdzieś pod płaszczem trochę słonecznego ciepła i odnaleźć przed snem. Żałowała trochę, że Nathiel założył kaptur, bo wciąż nie miałą okazji dokładnie mu się przyjżeć swoim nachalnym spojrzeniem. Ale teraz też by nie dała rady. Przynajmniej kilka białych kosmyków włosów uciekło spod materiału.
- To ja chciałabym ostatnią wartę - rzekła na słowa Maureen. - Kruk pomoże wam mnie obudzić, nie powinno być ciężko..
- A po co się pchać farmerom do sypialni? - zdziwiła się do Anzelma. - Tu gdzieś na pewno jest jakiś spichlerz z siankiem czy słomą. Pan robol nie musi o nas wiedzieć do rana, rano z resztą też nie.
- Taktykę walki? Przecież i tak podzcas starcia wszystko wyjdzie inaczej, niż zaplanujemy..
- ..I wszyscy zginiecie, bo nie umiecie latać! - zawrzasnął kruk, robiąc dwa koła nad nimi.
__________________
- Dlaczego nie wolno mi kłamać? (..) Dlaczego tylko ja mam być prawdomówna? Wujek nie myśli, że to jest wystawianie się na cel? Jasne jest chyba, że jeśli ktoś tu oberwie, to nie ci, którzy kłamią, tylko ja.
- (..) Tu nie o to chodzi, kto oberwie. Tu chodzi o to, żebyś nie dołączyła do ich stada. |