| Vincenzo :
„Zbyt młody” tak to chyba określił jeden z biskupów Medyceusza, gdy się dowiedział, że ma być on wysłany jako papieski przedstawiciel. Vincenzo wiedział co powinien zrobić. Powinien przeprosić Benedykta i odprowadzić dziewczynę jak najdalej. Potem wrócić i bez świadków przeprowadzić rozmowę ryzykując zdrowiem, ale ... no właśnie. Rumieniec wstydu na twarzy dziewczyny wywołany wymuszonym przez niego kłamstwem sprawił, że florentyńczyk zmienił zdanie. Właściwie sam nie wiedział dlaczego. Nie miał jednak teraz czasu na głębsze zastanawianie się nad tym. W niezwykłym jak na niego milczeniu odprowadził dziewczynę do najbliższej ławeczki i pomógł jej usiąść, po czym powrócił do Benedykta. Wprawdzie Angelique znajdowała się w pewnym oddaleniu, ale była na tyle blisko, że mogła przysłuchiwać się rozmowie. Zwłaszcza, że rozmówcy zwróceni byli do niej bokiem.
Cały czas czuł na sobie wzrok dziewczyny, a może tylko chciał, żeby tak było.
Tak, jednak Vincenzo zdecydowanie był „zbyt młody”. |