Maszerujecie raźnym krokiem wzdłuż pól. Słońce szybko chyli się ku zachodowi, a monotonia krajobrazu sprawia, że macie uzasadnione podejrzenia marchewkowych koszmarów w nocy. Godzina, dwie, trzy... Pół roku w Sigil daje o sobie znać - co po niektórych zaczynają już boleć nogi. Na szczęście słońce znika za horyzontem. Wasze cienie robią się co raz dłuższe, by w końcu zjednoczyć się z mrokiem.
[center:f99e654c03]
[/center:f99e654c03]
Marchewkowy krajobraz z wolna zmienia się w ziemniaczany, a
Calcifer informuje Was, że jeśli podążycie w lewo polną drogą, dojdzicie do małego rozstaju (wykorzystywanego zapewne do wymijania się wozów). Takich dróg mijaliście już wiele, gdyż systematycznie dzielą one pola. Rozjechana przez rolnicze wozy droga nie zachęca do spania ale cóż - to albo kamienny trakt. Ewentualnie jakaś szeroka miedza z miękką trawą, których w okolicy dostatek. Bliskość miasta oraz warzywność okolicy ostudziła nadzieję nawet najwytrwalszych nie tylko na stodołę ale nawet i na snopek siania. Widać wóz, który Was mijał w bramie jechał gdzieś z zachodu.