| Wolf niezauważalnie odetchnął z ulgą gdy okazało się, że nie trzeba będzie walczyć. Nie lubił niepotrzebnego ryzyka. Natomiast zadziwiły go upodobania skalnych ludzi. Opowieści uchodźców do tej pory traktował z przymrużeniem oka. Co innego jeśli na własne oczy widać skutki nietypowego szabru.
Rozluźniając uchwyt na tarczy podszedł do rozmawiających. Gdy się odezwał rozpinał już skórzane paski spinające mu przedramię.
- Mówcie mi Wolf - powiedział nieprzyjemnym chrapliwym głosem - wiarą i powinnością niestety brzucha nie napełnię, więc proponuję swoje usługi za monety. Wasze lub waszego zwierzchnika.
Odpięta tarcza powędrowała na plecy przytroczona do pasa przerzuconego przez ramię, w poprzek torsu i spiętego klamrą na piersi. Wolf jest wysokim mężczyzną, ale nietęgim. Ogorzała od słońca, zniszczona przez życie, twarz nie jest miła dla oka. Uwagę zwraca przede wszystkim głęboka nieregularna blizna przechodząca przez brodę i prawy policzek. Nosi kilkutygodniowy zarost i długie, związane w koński ogon włosy. Dobry obserwator mógłby określić wiek tego mężczyzny na prawie trzydzieści lat. Proste ubranie nosi na sobie ślady podróży i kilkuletniego używania. Szary płaszcz z kapturem był już w kilku miejscach zszywany, tak samo skryta pod tym skórznia. Rondo kapelusza jest postrzępione. Buty pomimo, że znoszone i brudne prezentują się najlepiej. Ktoś kto kiedyś widział wojskowy rynsztunek bez trudu je rozpozna po utwardzonych czubach chroniących palce stóp. Do pasa przytroczony został miecz skryty w prostej pochwie, nóż na drugim biodrze, a także dwie sakiewki i róg zatknięty korkiem. Przez plecy, prócz tarczy ma przewieszony długi tobołek zawinięty w brunatne płótno, a na ramię zarzucony plecak. |