| Draug otrząsnął się i otrzeźwiał. Pewnie chwycił rzuconą w jego kierunku linę. Widział co z nią robić. Starał się już trzymać na tyle luźną, żeby nie krępować Feliksowi ruchów, a jednak z drugiej strony na tyle naprężoną by w razie nagłej zmiany układy sił móc go odciągnąć na bezpieczną odległość.
Pogoda im nie pomagała. Strugi deszczu sprawiały iż przemoczeni byli już dawno temu. Ziemia pod nogami stawała się co raz bardziej grząska co dodatkowo utrudniało wyrafinowane manewry w walce.
Bestia miała nad nimi przewagę mimo, że podejmowali walkę z nią tak liczną grupą. Bestia była wielka i ciężka pomimo to jednak ciało u jej podstawy było na tyle szerokie że rozmokła ziemia i błoto za specjalnie nie utrudniały jej poruszania się. Poza tym kwas zamiast krwi. W najlepszym wypadku mogło się skończyć uszkodzeniem ekwipunku lub broni. To jedynak w najlepszym wypadku.
Sytuacja wydawała się skrajnie beznadziejna. Takie sytuacje motywowały najemnika do działania. Być może to jego ostatnia walka, być może dziś zginie lub zostanie trwale i szpetnie okaleczony. Zrobi jednak wszystko by móc sobie spojrzeć w oczy i powiedzieć dałem z siebie wszystko. Tego nauczył go kiedyś jego pierwszy nauczyciel walki mieczem gdy zadał mu onegdaj pytanie jak walczyć z przeciwnikiem znacznie potężniejszym od siebie gdy wszystkie znaki na niebie i ziemi twierdzą, że jesteś z góry skazany na porażkę. Nauczyciel odpowiedział mu wtedy, że walczyć z takim przeciwnikiem można jedynie za pomocą serca, honoru i stali.
Poprawił uchwyt liny. Na pewno będzie gotów odciągnąć towarzyszy na bezpieczną odległość, gdy tylko nadejdzie odpowiedni moment. Potem chwyci za miecz i pomoże reszcie drużyny. Może jak bogowie spojrzą przychylnym okiem dożyją końca tej walki.
__________________
There can be only One Draugdin!
We're fools to make war on our brothers in arms. |