Zastanawia mnie Komturze, w takim razie, co robią w grze elfy, krasnoludy, czy inne ogry. Bo one też odrealniają, prawda? Gdybym Ci powiedział, że spotkałem w barze elfa, spojrzałbyś na mnie jak na wariata.
W świecie z Twojej sesji zapewne wzruszyłbyś ramionami.
Oba wypadki prezentują wewnętrzną spójność, spójność względem świata w którym się rozgrywają, prawda? Nasz zdrowy rozsądek nie jest identyczny do fantastycznego zdrowego rozsądku.
Szczególnie, że w światach gdzie rozgrywają się gry na DnD, bohaterowie ukręcają łby hydrom, powołują do nieżycia armie nieumarłych, i ogólnie mogliby chodzić na piwo z bohaterami mitologii greckiej czy germańskiej, często spoglądając na tamtejszych herosów z lekkim politowaniem.
Bohater zdolny ciosem powalić smoka raczej nie będzie pozbawiony zdrowych zmysłów, jeśli pójdzie tłuc się z bandą najemników jakiegoś crime bossa, prawda
?
Bohaterowie zdolni powalać tłumy są częścią świata przedstawionego w równym stopniu, co elfy, krasnoludy, magia czy demony i księżniczki. Oczywiście, można to trzymać pod kontrolą prezentując przygody na niższych poziomach, ale nie ma co się dziwić, że bohaterzy koło 14ego poziomu dla przykładu, spodziewają się zdeptać jakichś najemników
(pamiętając, że są o krok od tworzenia własnych planów egzystencji jednym zaklęciem...)