Yzurmir

— Na wszystkich bogów! — wykrzyknął Sigfrid z przerażeniem, gdy tylko wyszli na korytarz. — Nie krzyczy się na czarowników. Teraz pewnikiem będzie się chciał zemścić, a rozumiesz —nie sądzę, żeby tylko żartował z tym podpalaniem wzrokiem. Głupota! — biadolił grabarz. — Jans, tylko biedy sobie narobisz. Spójrz tylko, jak ci magik groził! A jak dla mnie — to nawet i lepiej, że się chce trzymać z dala od naszych spraw.

Przed wejściem do „szóstki” Sigfrid odetchnął głęboko, starając się ochłonąć i odepchnąć od siebie myśli o zemście czarodzieja. Skupił się na ich zadaniu: tajemniczej wiadomości i nie mniej tajemniczym proszku.
— Oj, żeby tylko tej baby tam nie było. Ach, i tak czy siak musimy się spytać o tę wiadomość, bo nic z niej nie rozumiem. — Grabarz spojrzał na swego towarzysza. — Ty będziesz gadał.