| Zdaje się, że nad prostym pytaniem narosła dyskusja, która w niewielkim stopniu udziela na nie odpowiedź. W związku z tym postaram się zrobić krok wstecz i przypomnieć, że podnoszona przeze mnie kwestia dotyczyła sposobu przedstawiania uczonych, wraz z ich dylematami, tak aby były one interesujące dla graczy. Przy założeniu, że członkowie przygody cenią sobie realizm opisywanego świata i podobnie jak MG dążą do jego osiągniecia, oraz posiadają pewne osobiste predyspozycje dające MG zielone światło do podobnego przedsięwzięcia. Był to problem z którym sie zetknąłem i chciałem się nim podzielić na forum, bo wydał mi się ciekawy. To raz.
A dwa. Zauważyłem temat o podobnej treści, który podniosła Salamandra, zresztą bardzo słusznie. Dotyczy on przygotowania merytorycznego do odtwarzania jakiejś rzeczywistości. Pytała o pomoce i książki. Tymczasem tutaj znów, zaraz podniosły się gromy, że nic nie nalezy czytać, cośtam może troche z podręcznika, jak użyje się cięższego terminu to wszyscy będą rechotać itd. Zdaje się, że bierzemy tutaj za mało czynników pod uwagę. Np. charakter graczy. Czy są to ludzie których zainteresowanie fantasy bierze się z lekury np. Tolkiena czy gry na necie w World of Warcraft? Pytanie co czytali ci ludzie? Pytanie jaka estetyka im się podoba? Pytanie czym się interesują? Czy sa to studenci, doktoranci, ludzie którzy pracują czy nastolatki? Aby dobrze wydać sąd na temat MG, który zastanawia sie nad wzbogaceniem sesji o jakąś wiedzę, nie zawartą w podręczniku licealnym, najpierw należy odpowiedzieć na powyższe pytania (sądzę że jeszcze kilka pytań mozna do tego dorzucić). Tutaj takich odpowiedzi nie było. Salamandra pytała o źródła. Czy jest usatysfakcjonowana odpowiedziami jakie padały?
PS Co zaś się tyczy silnika, to problem cięzki do rozwiązania. Wszystko zależy od przyjętych proporcji. W RPG mnich musi znać ryt Mszy, lub cursus monastyczny, co niekoniecznie musi umieć gracz. Ale z pożytkiem dla gracza i dla reszty członków sesji będzie, jeśli cośtam poczyta o życiu monastycznym. Może poczytać mniej, może też i więcej. Im więcej tym lepiej. Oczywiście tutuaj poprzeczkę ustalają sami uczestnicy. |