| Przebudzenie Erica było dla Pastora jak jasny grom z jasnego nieba. Uświadomiła mu, że całe swoje jestestwo, podobnie jak Szekspir, oparł na kłamstwie. Obaj byli tylko iluzją człowieka, który dokonał zbrodni tak wielkiej iż oszalał. Spotkanie z Shamhayellem uwolniło jednak Erica. Pastor przyjął to z pokorą, zaś Szekspir z przerażeniem. Żaden z nich nie zamierzał odejść od razu, każdy z nich zamierzał osiągnąć swój cel – Odkupienie i Nieśmiertelność.
*
Plan. Plan był prosty. Pastor zamierzał uratować Szkutnika, niezależnie od konsekwencji dla siebie, Erica czy Szekspira. Mężczyzna przyjrzał się dokładnie rannemu i doszedł do wniosku, że ten nie ma szans dojść do bezpiecznego miejsca o własnych siłach, a przynajmniej nie zanim Wielki Q zamknie grodzie oddzielające sekcję Wieszcza.
- Dwa zdania: Demon słabnie. Możliwe że zdycha. Jak mnie zeżre - urośnie. Wstrzymajcie się z tym odcinaniem – wypowiedział rany, a Pastor mu wierzył. „Gdyby demon był tak potężny jak się przechwalał to obaj bylibyśmy martwi” stwierdził i zebrał w sobie siły by ostatni raz przejąć kontrolę nad Eric’iem.
- Szkutnik ma rację – powiedział cicho, ale z niebywałą pewnością. – Zamknięcie grodzi nic nie da, demon po prostu przejmie kontrolę nad kimś z zewnątrz i wydostanie się z zamknięcia. A wtedy możesz pożegnać się z Cyrkiem, łatwymi dziewkami i prawdziwymi papierosami, bo ten skurwiel – Pastor wskazał na bezwładną masę ciał – ci to odbierze. – Gdy skończył mówić ruszył stronę rannego Szkutnika, mając nadzieję, że przekonał Q. |