| Marylin
Popatrzyła z wdzięcznością na Michaela. Nie pozwolił, aby płomyk jej zapałki zgasnął...
W ciepłym wnętrzu samochodu zwinęła się w kłębek, aby szybciej rozgrzać wszystkie kończyny. Musiała upłynąć dłuższa chwila, nim dziewczyna w miarę doszła do siebie. W zmarzniętych stopach znowu zaczęła krążyć krew powodując bolesne pieczenie. Dłonie ogrzewane oddechem powoli stawały się ciepłe. Nadal jednak były czerwone i poznaczone setkami krwistych kropeczek, w miejscach gdzie naczyńka popękały od zimna. Marylin wolała sobie nie wyobrażać jak wyglądają jej stopy...
Zwinięta na tylnym siedzeniu starała się przysłuchać o czym Michael rozmawia z... Solveig.
Modliła się jednocześnie o to, żeby albo wsiedli do samochodu, albo zamknęli drzwi, przez które mróz wciąż wlatywał do środka, niszcząc pracę ogrzewacza powietrza. Nie chciała nawet wtrącać się do rozmowy. Wiedziała, że jej mądry Michael będzie wiedział co teraz zrobić.
Jedna myśl tłukła jej się gdzieś na krańcach świadomości.
Ona jest taka ładna. Zupełnie inna od Marylin... |