| Adalbertus widząc iż ma trochę czasu wolnego postanowił spędzić go na spacerze. Ruszył na miasto, gdyż najwięcej można usłyszeć od ludzi. Plotki, ploteczki. Przechodził od straganu do straganu, od sklepu do sklepu udając że jest zainteresowany kupnem czegoś ciekawego, chyba że rzeczywiście znalazłby coś co mogło by go zainteresować, rozmawiają i ciągnąc ludzi za język. Przede wszystkim był ciekaw kim był ten Franz, i komu był winien pieniądze.
No i sprawa tkaniny. Wziął ją z miejsca zaginięcia Franza i schował ją nie mówiąc o niej na razie nikomu. Być może miała ona znaczenie a może.. prowadziła do jakiejś damy... I skąd tam się wzięła..
Adalbertus udał się do straganu gdzie sprzedawano różne, różniste tkaniny, ubrania i począł dopytywać .. czym był ten materiał. Jeśli jest rzadki, a musiał być skoro nigdy wcześniej z nim się nie zetknął, winien być drogi. A drogi znaczy że należał do kogoś... wysoce postawionego. Jakby jakiś kupiec zadawał pytania Adalbertus po prostu zamierzał stwierdzić iż z tego materiału, jego córka zażyczyła sobie uszyć suknię, na wielki bal w Altdrofie. I teraz on biedny Adalebtus, musi spełnić życzenie swojej pierworodnej…
Szlachcic spacerował powoli, nie spiesząc się aż nadto. Chciał poznać to miasto lepiej, wiedzieć gdzie są jakieś co ciekawsze sklepy i jak ludziom się tutaj powodzi. Każda informacja, każdy szczegół mógł mu się potem przydać.
Gdy Adalbertus skończył „spacer” postanowił wrócić do miejsca, gdzie ich ulokowano i coś przekąsić. Zgłodniał od tych poszukiwań a i w gardle zaschło. W zależności co się dowiedział Adalbertus postanowi później co powiedzieć swoim towarzyszom.
__________________
Dzięki za 7 lat wspólnej zabawy:-) |