lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Cohen · 01-11-2011, 23:42

Kurt

Nijaki trzymał go pustym żołądku jeszcze ponad godzinę. Przez ten czas, jeśli nie liczyć jakiegoś chłystka, który wbiegł na kilka chwil do budynku i zaraz potem wybiegł, nic godnego uwagi się nie zdarzyło.
Ze dwadzieścia minut później dom opuścił, w końcu, nijaki. Szybkim krokiem skierował się w stronę rynku. Na jego twarzy malowała się coś jakby ulga jednocześnie z irytacją, o ile to było możliwe.
Ale mniejsza z tym. Doczekał się wreszcie swojej szansy. Nadszedł czas na działanie.

Conor

- Nijakiego Wydrwikufla nie znamy! – zapiszczał zbir, gdy Conor niecierpliwie poruszył sztyletem wbitym w jego łapę. – W życiu żem takiej ksywy nie słyszał!
- Kurwa. No ale kto prowadzi tutejszy kram to chyba wiesz?
- No! Znaczy, my robimy dla Lewusa…
- A on?
- Nie wiem.
- Gdzie go znajdę? No?
- Argh! W tawernie „Lubieżna harpia”!
- A reszta?
- Jaka reszta?
- Inne bandy, kretynie.
- Ja to tylko swojo znam…
- Teraz burdel.
- Jest taki… ugh! Ale tam tylko rajców wpuszczają i takich tam…

Karczma

Otwartość i kordialność Conora w połączeniu z wrodzonym wdziękiem Ginnara, godnie reprezentującego swoją rasę, nie tworzyły najlepszej atmosfery przy stole.
Porównywanie penisów przerwała dziewka służebna, która zjawiła się przy ich stole.
- Co ma być? – zapytała znudzony tonem, patrząc się gdzieś w powałę. Trzeba jej było przyznać, że idealnie dopasowała się do nastroju. Prawdziwa profesjonalistka.

Morven

Radość z faktu pojawienia się przybyszy szybko zamieniła się w niepewność, czy aby dobrze zrobił, dosiadając się do nich.
Dopiero teraz dostrzegł, że z nich czterech każdy ma gębę paskudniejszą od drugiego. Każda zwiastowała też osobnika, którego długo nie trzeba namawiać do dania komuś w mordę. Ba!, wyglądali wręcz na takich, którzy aż się do tego rwą.
No, ale jak się już powiedziało A… Kim by był, gdyby dał się zbić z tropu taką drobnostką, jak niechęć tych zakapiorów?
Kimś całym i zdrowym, zapewnie.

Gerfyn

Właściwie mógł w ciemno obstawić, że byli przyjezdni. Do tej pory nie widział bowiem w Yspaden ani jednego krasnoluda, o innych nieludziach nie wspominając.
Swoją drogą, ciekawa obserwacja – krasnoludy, jak się zdaje, miały chyba największą łatwość asymilacji w społeczeństwach Nordlingów. Na drugim końcu były zaś elfy.
Dla Nilfgaardczyków, którzy przecież garściami czerpali z elfiej kultury, właściwie rozwinęli z nimi więź niemal symbiotyczną, było to tak, jakby świat stanął na głowie.
I kolejna – niczym nieuzasadniony rasizm. Gerfyn, jednym uchem słuchając rozmowy toczącej się przy stole przybyszów, drugim wychwytywał natomiast rzucane jadowitym teatralnym szeptem uwagi w stylu: „Pewnie to bandyci, gęby takie mają…”, „… do dziewek się będą brać, chutliwe karły…” i „Przychodzą tacy, o i kradną uczciwym ludziom robotę…”.

01-11-2011, 23:42	#14
Cohen Reputacja: 1	Kurt Nijaki trzymał go pustym żołądku jeszcze ponad godzinę. Przez ten czas, jeśli nie liczyć jakiegoś chłystka, który wbiegł na kilka chwil do budynku i zaraz potem wybiegł, nic godnego uwagi się nie zdarzyło. Ze dwadzieścia minut później dom opuścił, w końcu, nijaki. Szybkim krokiem skierował się w stronę rynku. Na jego twarzy malowała się coś jakby ulga jednocześnie z irytacją, o ile to było możliwe. Ale mniejsza z tym. Doczekał się wreszcie swojej szansy. Nadszedł czas na działanie. Conor - Nijakiego Wydrwikufla nie znamy! – zapiszczał zbir, gdy Conor niecierpliwie poruszył sztyletem wbitym w jego łapę. – W życiu żem takiej ksywy nie słyszał! - Kurwa. No ale kto prowadzi tutejszy kram to chyba wiesz? - No! Znaczy, my robimy dla Lewusa… - A on? - Nie wiem. - Gdzie go znajdę? No? - Argh! W tawernie „Lubieżna harpia”! - A reszta? - Jaka reszta? - Inne bandy, kretynie. - Ja to tylko swojo znam… - Teraz burdel. - Jest taki… ugh! Ale tam tylko rajców wpuszczają i takich tam… Karczma Otwartość i kordialność Conora w połączeniu z wrodzonym wdziękiem Ginnara, godnie reprezentującego swoją rasę, nie tworzyły najlepszej atmosfery przy stole. Porównywanie penisów przerwała dziewka służebna, która zjawiła się przy ich stole. - Co ma być? – zapytała znudzony tonem, patrząc się gdzieś w powałę. Trzeba jej było przyznać, że idealnie dopasowała się do nastroju. Prawdziwa profesjonalistka. Morven Radość z faktu pojawienia się przybyszy szybko zamieniła się w niepewność, czy aby dobrze zrobił, dosiadając się do nich. Dopiero teraz dostrzegł, że z nich czterech każdy ma gębę paskudniejszą od drugiego. Każda zwiastowała też osobnika, którego długo nie trzeba namawiać do dania komuś w mordę. Ba!, wyglądali wręcz na takich, którzy aż się do tego rwą. No, ale jak się już powiedziało A… Kim by był, gdyby dał się zbić z tropu taką drobnostką, jak niechęć tych zakapiorów? Kimś całym i zdrowym, zapewnie. Gerfyn Właściwie mógł w ciemno obstawić, że byli przyjezdni. Do tej pory nie widział bowiem w Yspaden ani jednego krasnoluda, o innych nieludziach nie wspominając. Swoją drogą, ciekawa obserwacja – krasnoludy, jak się zdaje, miały chyba największą łatwość asymilacji w społeczeństwach Nordlingów. Na drugim końcu były zaś elfy. Dla Nilfgaardczyków, którzy przecież garściami czerpali z elfiej kultury, właściwie rozwinęli z nimi więź niemal symbiotyczną, było to tak, jakby świat stanął na głowie. I kolejna – niczym nieuzasadniony rasizm. Gerfyn, jednym uchem słuchając rozmowy toczącej się przy stole przybyszów, drugim wychwytywał natomiast rzucane jadowitym teatralnym szeptem uwagi w stylu: „Pewnie to bandyci, gęby takie mają…”, „… do dziewek się będą brać, chutliwe karły…” i „Przychodzą tacy, o i kradną uczciwym ludziom robotę…”. __________________ Now I'm hiding in Honduras I'm a desperate man Send lawyers, guns and money The shit has hit the fan - Warren Zevon, "Lawyers, Guns and Money"