| - Nie kuzynie - odparł po cichu Sergio upewniając się wcześniej, że nikt ich nie podsłuchuje. - Póki co zyskujemy na czasie i dbamy o to by nie stracić głów nim nie będziemy zmuszeni do wyboru strony.
Dalmar uśmiechnął się jak zwykli uśmiechać się ludzie, do których dociera sedno planu. Sergio odpowiedział podobnym uśmiechem, acz w głębi duszy był pewien, że osiłek jak nie rozumiał całej złożoności sprawy przed wyjaśnieniami starszego Rosta, tak nie rozumiał jej i teraz. Dostał jednak zapewnienie, że ktoś w rodzinie nad sprawą czuwa i jedynym o co Roland musi się martwić, to ostrość jego miecza... |